Rozdział 16

Oczami Ross’a

Wyszedłem ze szkoły w nieziemskim nastroju. A dlaczego? 

Po pierwsze właśnie idę na spotkanie z niezłą laską i do tego wygląda jak jedna z tych, którą już zaliczyłem, więc mam nadzieje, ze ta też okaże się dobra jak JJ. Ahh, pamiętam kiedy w końcu wpadła w moje sidła. Po skończonej robocie z JJ jak to ja zająłem się inną. Nie będę ukrywał, że to co robię jest trochę nieuczciwe, ale te laski się nie szanują, więc jak ja mam je szanować? Jedyną dziewczyną, która nie chce mi się oddać jest Jane. Ona mnie strasznie tym podnieca, ale dzięki temu, ze jest właściwie na końcu mojej listy popularnych to trochę uspokaja mój popęd. 

Gdyby była taka popularna jak ja, albo chociaż trochę lubiana w naszej szkole nie wytrzymałbym się na nią rzucił. 

Po drugie: dostałem pięć z tego popapranego przedmiotu i napisałem cały test z chemii. Jeśli dobrze pójdzie to może jednak zdam w co nie wątpię, ponieważ jestem po prostu boski. 

Po trzecie: ta idiotka, mówię tu o Jane oczywiście, łapie się na każde miłe i słodkie słówka rzucane z mojej strony. Wystarczy, ze raz na jakiś czas nie powiem jej nic okropnego i już pada mi do stóp. Gdyby jeszcze zgodziła się ugasić moje pragnienie. Ale spokojnie ja wiem, ze w końcu postawię na swoim. Odda mi się szybciej niż skończy się ten rok. 

Po czwarte: nadal zgadza się mnie uczyć! Ja nie wiem jak bardzo ta laska jest zdesperowana, żeby po takich obelgach nadal chcieć kogoś uczyć? 

Po piąte: dziś w kozie dokonam dwóch lub może trzech rzeczy. Jane w końcu da mi spróbować swoich ust. Cholera! Trzy próby wepchnięcia jej mojego języka do ust na nic. Zawsze coś nam przeszkadzało. Oczywiście ona mi się nie podoba! To byłoby głupie, żeby jakaś szara myszka mi się spodobała. Nie, nie, nie! Teraz mam tą… no jak ona miała na imię? No tego klona JJ. Drugą rzeczą będzie dowiedzenie się co takiego zrobił jej ten Brandon. Nie obchodzi mnie to za bardzo, ale nie lubię żyć w niepewności. A jeśli już mówię o niepewności - to ten koleś jest mi potrzebny, by iść na te badania na ojcostwo i właśnie trzecią rzeczą jaką planuje zrobić będzie przekonanie Jane by namówiła go na to. Nie wiem jak ona to robi. Co odrabia mu lekcje przez tydzień? No, bo chyba nie mówimy tutaj o… Nie na pewno nie o tym! To jest przecież dziewica. Przynajmniej tak myślę.

Doszedłem do domu blondynki, gdzie byłem z nią umówiony. Otworzyły się drzwi i ujrzałem , ze dziewczyna ma na sobie męską koszulkę i szorty od piżamy. Wyglądała trochę jak Jane. Zniesmaczyło mnie to.

- Hej Ross! – rzuciła śmiało dziewczyna.

- Hej! Yyy…

- Lara…

- No tak Lara, przepraszam zamyśliłem się. – powiedziałem i jak zwykle zarzuciłem moim ulubionym tekstem. – Rodzice w domu.

- Tak, ale wychodzą za 5 minut. Więc wejdź.

Wszedłem do domu blondynki. Przywitałem się z jej rodzicami. Oczywiście musiałem poudawać wzorowego dżentelmena, ale ona taka święta też nie była. Robiła słodkie oczka do swojego tatusia i była przemiła dla mamusi… Ble…, ale nie ma się co dziwić ja przed rodzicami robię tak samo.

- To pa kochanie! Do widzenia Ross miło było Cię poznać. Na stole macie kanapki! – krzyknęła jej mama.

- Oczywiście na razie! Będę tęsknić! – krzyknęła przesłodzonym głosem blondynka. Drzwi się zamknęły. Spojrzałem na Larę. Jej wyraz twarzy od razu się zmienił. Z uroczej dziewczynki w seksowną laskę.

- Urgh nareszcie! – krzyknęła dziewczyna po czym popchnęła mnie na kanapę. Uhh, wiedziałem, że jest ostra, ale nie że taka szybka. Przygryzłem wargę. Dziewczyna zaczęła ściągać koszulkę i pod nią miała dla mnie niespodziankę. Czerwony koronkowy gorset, a gdy ściągnęła spodenki pasujące do tego stringi. Czułem, że mój kolega jest już nabuzowany, ale czekałem co jeszcze przygotowała. Nagle dziewczyna usiadła na mnie okrakiem i zaczęła mnie całować. Po chwili jednak zeszłą ze mnie i pociągnęła mnie za sobą.

- Gdzie się tak śpieszysz? Myślałem, że dziewczyny lubią gry wstępne.

- Tak, ale mam coś lepszego. – powiedziała i ciągnęła mnie po domu. Był ona naprawdę duży, więc zauważyłem, że kasy jej nie brakowało. Doszliśmy do jakiś drzwi. Dziewczyna kazała mi zaczekać, więc trochę się zniecierpliwiłem, ale jakoś to przebolałem, kiedy znów otworzyła drzwi.

- Wchodź.

Wszedłem do sali i spotkał mnie ostatni widok jakiego się spodziewałem. W pokoju było pełno rur do tańca.

- YYY… - trochę się zmieszałem.

- Wiesz trenuje takie tańce zawodowo razem z mamą. To trzeba wiele treningów, ale to nie znaczy, ze nie umiem tańczyć tak jak sobie zażyczysz. – powiedział i zaciągnęła mnie na fotel. Po chwili zaczęła wykonywać na rurze takie ruchy, ze aż wbiło mnie w fotel. Po tańcu dziewczyny mój kolega był już w pełnym wzwodzie. Dziewczyna chyba to zauważyła, bo weszła na mnie i powoli zaczęła mi ściągać koszulkę. Zacząłem całować ją po całym dekolcie.

Nagle zabawę przerwał nam telefon. Dziewczyna wyglądała na oburzoną kiedy odebrałem. To była Jane.

- Halo? – zapytałem przeciągającym się głosem, ponieważ byłem jeszcze w ekstazie.

- Nie chcę wam przeszkadzać, ale odbywasz swoją karę za 5 minut. - powiedział jakby oglądała nasz przez okno.

Cholera! No tak. Normalnie nie przejąłbym się tym, ale miałem na celu zmusić Jane do nakłonienia tego blondyna do tych testów, więc nie mogłem się spóźnić. Skłamałem dziewczynie, ze coś stało się mojemu bratu i muszę do niego jechać. Na szczęście uwierzyła, bo inaczej nici z kolejnej zabawy. Szybko wyszedłem z jej domu i udałem się do szkoły. Spóźniłem się tylko 3 minuty, więc chyba nie tak źle. Chciałem wymyślić jakieś szybkie kłamstwo, ale Jane na wejściu zmierzyła mnie wzrokiem, po którym zawsze przechodziły mnie niemiłe ciarki. To był wzrok typu „wiem co przed chwilą robiłeś, więc nie wymyślaj”. Teraz przyszła czas na największą rolę mojego życia! Udawanie miłego, porządnego i skupionego dżentelmena. To będzie dość trudne. Dość? Chyba się przeliczyłem. To będzie cholernie trudne zadanie, trudniejsze niż pocałowanie tej zakonnicy.